“Til we meet again, may God bless you, Adios”… het mocht niet meer zo zijn. Na ‘Can’t Help Falling in Love With You’ viel het doek The King.
(tekst: Wim Meijer)
Vandaag 45 jaar geleden, op 26 juni 1977, gaf Elvis Presley zijn allerlaatste concert voor 18000 dolenthousiaste fans in de Market Square Arena in Indianapolis. Een afscheidsfeestje dat zeker niet als zodanig was bedoeld, want niemand kon toen weten dat ‘the King’ zeven weken later, op 16 augustus 1977 zou overlijden.
De show in Indianapolis werd er een met een lange aanloop. Eerst kreeg het publiek anderhalf uur lang souloptredens voorgeschoteld alvorens The King, traditioneel onder de klanken van ‘Also Sprach Zarathustra’, het podium betrad en aftrapte met See See Rider.
Uiteindelijk zou Elvis 80 minuten op het podium staan. Tachtig minuten vol met klassieke hits zoals ‘Jailhouse Rock’, ‘Hound Dog’, ‘Hurt’ en ‘It´s Now Or Never’, en ook met een opvallend goede eigen versie van ‘Bridge over Troubled Water’. Dat hij daarbij wel een briefje nodig had met de tekst deed niets af aan het enthousiasme van de fans.
Anders dan de fans waren de muziekcritici een stuk minder enthousiast over het optreden Elvis. Zij verweten hem gebrek aan enthousiasme en ongeïnteresseerdheid. ”Als hij zo ongeïnteresseerd blijft, wordt het hoog tijd dat zijn fans opstaan, zijn gedrag niet langer tolereren en meer eisen van hun idool. Zij weten ook dat hij beter kan”, aldus criticus Zach Dunkin een dag na het optreden in de Indianapolis News.
Tónen dat hij beter kon was The King echter niet gegund. Zijn woorden aan het eind van het concert “Til we meet again, may God bless you, Adios”, zouden zijn laatste blijken te zijn op een podium en ‘Can’t Help Fallin’ In Love’ zijn laatste life-gezongen nummer.
Zeven weken later, op 16 augustus 1977, werd hij dood gevonden in de badkamer van zijn landgoed ‘Graceland’. Vermoedelijk overleed aan hartfalen als gevolg van jarenlang misbruik van medicijnen.
In de week van zijn overlijden stond Elvis net met zijn laatste single Way Down in de internationale hitlijsten. Het nummer vond daarna verder zijn ‘way up’ naar nummer-één-noteringen in Engeland en in de American Country chart.
