Ray Stevens; gek, gekker, té gek! Van Bridget the  Midget tot The Quarantine Song

Vijftig jaar na Bridget the  Midget is de inmiddels 82-jarige Ray Stevens terug van (in ieder geval in Amerika) nooit weggeweest. In een tijd dat de ‘oudjes’ binnen moeten blijven, treedt hij naar buiten met zijn Quarantine Song met als boodschap: ‘’Two more weeks of quarantine will be the death of me”.

(tekst: Wim Meijer)

Vandaag 50 jaar geleden, op 30 januari 1971, kwam de Amerikaanse zanger Ray Stevens de Veronica Top-40 binnen met zijn kolderieke ‘Bridget the Midget (The Queen Of The Blues)’. Binnen enkele weken prijkte ‘Bridget’ op een 3e plaats en leek de Nederlandse doorbraak van Ray Stevens een feit. Niets bleek minder waar. Terwijl Amerika al 50 jaar geniet van deze muzikale duizendpoot, bleef zijn succes in Nederland beperkt tot die ene ‘novelty’. Maar daar zou nu, met zijn Quanantine Song, zomaar verandering in kunnen komen.

Meester in novelty’s
Als je praat over een ‘zanger’ dan doe je hem ernstig tekort. In zijn 60-jarige carrière in de muziekwereld heeft de als Harold Ray Ragsdale geboren Ray Stevens zich laten zien als multi-instrumentalist, zanger, songwriter, producer, arrangeur, muziekuitgever en schrijver. Ook door muziekgenres liet hij zich nooit begrenzen en waagde zich aan Pop, Gospel, Country en Rock & Roll. Maar zijn grootste bekendheid verwierf hij toch wel als maker van zogenaamde novelty’s. Even ter verduidelijking: Novelty’s zijn songs die veelal zijn doorspekt van humor, vaak zijn ze een parodie op een actuele gebeurtenis, een rage of een dans, en wordt er gebruik gemaakt van bijzondere geluiden of instrumenten. ‘Bridget The Midget’ is daar dus een ‘gedroomd’ voorbeeld van.

Geen eendagsvlieg
In de meeste gevallen zijn makers van ‘novelty’s’ eendagsvliegen. Slechts één keer werkt hun trucje en daarna verdwijnen ze weer in vergetelheid. Bij Ray Stevens ligt dat echter heel anders. Hij heeft het maken van novelty’s tot pure kunst verheven. Zijn eerste novelty dateert van 1961. In de jaren daarvoor had hij, behalve als zanger,  onder andere gewerkt als diskjockey, en blijkbaar wilde hij zijn voormalige collega’s pesten met een titel die door ongeveer niet één DJ uit de strot te krijgen was: ‘Jeremiah Peabody’s Poly Unsaturated Quick Dissolving Fast Acting Plesent Tasting Green and Purple Pills’

Langste titel
Uiteindelijk bleek het nummer met de langste titel ooit de ultieme uitdaging voor DJ’s, wat ervoor zorgde dat het Stevens’ eerste hit werd waarmee hij een 35e plaats bereikte in The Billboard Hot 100. Voor Ray Stevens was dit het bewijs dat hij een ‘gat in de markt’ had ontdekt. In 1962 stopte hij met zijn muziekopleiding aan de Staatsuniversiteit van Georgia, verhuisde naar Nashville en stortte zich volledig op het maken van muziek, en van novelty’s in het bijzonder.

Vanaf dat moment bracht hij met grote regelmaat nieuwe hilarische en karikaturale nummers uit die goed scoorden in hitlijsten van zowel de pop-  als van de countrymuziek, zoals ’Harry the hairy ape’ en zijn ‘Ashab the Arab’ waarmee hij een 5e plaats in ‘The Billboard’.

 

Serieuze werk
Ondanks dat ‘muzikale kolder’ ongeveer het handelsmerk werd van Ray Stevens liet hij zich toch ook regelmatig van een andere kant zien met serieuze nummers zoals ’Mr. Businessman’ en zijn aan Gospel grenzende superhit ‘Everything is beautiful’ uit 1970 waarmee hij bijna wereldwijd een nummer-1-hit scoorde.

Gospel Collection geen ‘laatste kunstje’
Afgelopen week, op 24 januari werd Ray Stevens 82 jaar. Daarmee is het inmiddels 66 jaar geleden dat hij voor de eerste keer voet op het podium zette. In die bijna zeven decennia maakte hij maar liefst 45 studio-albums en bracht 125 singles uit waarvan bijna de helft zijn weg vond naar de pop-  maar vooral ook de country-hitlijsten. Ook maakte hij 75 muziekvideo’s aan de hand van zijn novelty’s.

Zijn laatste album dateert alweer van 2014: ‘Ray Stevens Gospel Collection, Volume One’, waarmee hij meteen aangaf nog niet te denken aan stoppen met zingen. En dat werd afgelopen jaar weer helemaal duidelijk. Terwijl al zijn leeftijdgenoten onder de dreiging van corona opgesloten zitten tussen vier muren laat Ray Stevens weer geheel op zijn eigen komische wijze, van zich horen met de boodschap dat sociale isolatie voor ouderen misschien wel net zo gevaarlijk is als het coronavirus zelf: “Two more weeks of quarantine will be the death of me”.

Klik op de hoofdfoto bovenaan dit artikel van de enige echte Quarantine Song. 

Cookieinstellingen